Kam vor zwei Tagen aus Isny zurück und erhielt Bullingers Brief; Bullinger würde bei genauerer Lektüre wie die meisten über die Akten des Regensburger Reichstages urteilen. Möge Gott die Gesundheit Bullingers und anderer Diener Gottes erhalten; die Pest fordert in Konstanz weiterhin Opfer, so wie auch an anderen Orten; Bucer hat die von Bullinger mitgeteilten Nachrichten [aus Straßburg]bestätigt; auch Blarers vorbildliche Schwester Margaretha, eine treue Verehrerin Bullingers, fiel der Pest zum Opfer. Gruße; einer der Brüder Zwick wird über den Reichstag und Himmelszeichen schreiben. Sendet bei Bedarf [Johannes Lenings]Schrift zur Polygamie; anbei ein Bildnis von [Simon]Grynäus.

Gratia Christi tecum.

Nudius tertius Isna mihi reverso 1 reddebantur literae tuae 2 , clarissime et observande Bullingere, quibus non est, ut iis rerum undique nos prementibus turbinibus respondere possim. De actis ³ non dubito, quin, si diligentissime legisses, hoc ipsum quod plaerique iudicares; sed non divelletur ulla ratione a suo ingenio mundus. Gratias tantas pro nihili rebus cave, ut in posterum agas; nos tibi innumeris nominibus devincti sumus et sumus libenter non ignorantes singularem illam tuam et omnibus expositam beneficentissimam humanitatem, quae vicissim a nemine quicquam expectat. Utinam vero ita ferant aliquando nostrae rationes, ut gratificari tibi, quam volumus, possimus!

Quod valetis istic recte, qui ecclesiam Christi administratis, summo gaudio accepimus. Dominus hanc valetudinem perpetuo conservet, ne sit populus ipsius velut oves absque pastore. ⁴ Quod desultorias apud nos vices agit hic morbus, hoc omnino facit, quod apud multos alios. Vult nos dominus alacriores et vigilantiores reddere hocce tam molesto carni excitatore. Buceri literas ⁵ , quum redirem, hic reperi, qui eadem fere scribit, quae tu ex literis ad Basilienses datis b annotaveras. Hic uno propemodum tenore affligit nos hoc malum, si numerum respicias; interim autem insigniores ahquot, quorum unus esse nobis possit vice multorum milium, abripit. Inter quos et optimam nostram vereque ecciesiae nostrae fidelissimam diaconam, germanam sororem meam Margaritam 7 magno omnium luctu de morte in vitam dominus, vitae autor, suo quidem proprio, sed nostro alienissimo tempore transtulit. Quae res ita subinde animo meo recrudescit, ut impotentissimos hic sentiam cordis c mei adfectus omnino veritus, ne quid mali toti urbi nostrae mors illa portendat, id quod multi boni mecum verentur. Nam quod ad illam attinet, certissimi sumus non esse mortuam, sed mortem vita felicissima commutasse; tam suaviter enim inter sacra verba extremum spiritum plena in Christum fiducia efflavit, ut non mon, sed placidissime obdormire dixisses in domino et animam in manus fidelis conditoris deponere. Nobis vero tantum consolationis et commoditatis periit, ut plusquam dimidium anime nostre ⁸ amisisse nos incredibili dolore magis magisque intelligamus. Quamquam, ubi ad optimi patris voluntatem omnia revocamus, hic quoque bono animo sumus fore sperantes, ut, quando nunquam illa ad nos est reditura, nos propediem ad ipsam, utinam pari felicitate, demigremus. Tui