[1126]
Abschrift von Bullingers Hand a : Zürich StA, E II 348, 21 Gedruckt: Johann Heinrich Hottinger, Historia ecclesiastica Novi Testamenti, Bd. VI, Zürich 1665, S. 730-732; WA Briefwechsel VIII 223f, Nr. 3229 b ; Übersetzung: Martin Luther, Ausgewählte Schriften, Bd. VI, Frankfurt a. M. 1982, S. 195f, Nr. 125
Hat seinen Brief [Nr. 1114] und sein Buch "De scripturae sanctae authoritate" [HBBibl I 111]erhalten, kann jedoch über letzteres noch kein Urteil abgeben. Ihre Auffassungen unterscheiden sich auch weiterhin; zwar hat er Zwingli - wie auch Oekolampad - in Marburg als ausgezeichneten Mann kennengelernt, doch sah er sich in der Lehre von ihm getrennt, und auch die Veröffentlichung seiner [,,Fidei expositio"]durch Bullinger hat ihm mißfallen. Trotz gegenseitiger Vorbehalte hofft er aber zu erleben, daß Gott durch seinen Geist Einigkeit schafft.
Ornatissimo viro d. Heinrycho c Bullingero, ecclesiae Tigurensis ministro sedulo et diligenti, suo in domino venerabiliter amando.
Gratiam et pacem in Christo.
Redditae mihi sunt d literae tuae 1 , mi Bullingere, una cum libro tuo De authoritate scripturae et functione episcoporum 2 . Librum sane nondum perlegi aliis et multis occupatus, nec tamen volui ultra has Lipsenses nundinas 3 differre responsum, etiamsi, quod petis, iudicium meum de libro tuo in tanta penuria temporis significare non possim. Nosti vero alias nobis non displicere stilum et argumentum rerum, in quibus versamini, sed sensu et affectu sumus dissimiles. Libere enim dicam: Zwynglius e postquam Marpurgi mihi visus et auditus est f , virum optimum esse iudicavi sicut et Oecolampadium, ita ut eorum casus me pene exanimaverit nulla maiore causa, quam quod credere cogebar alienum esse seu potius permansisse a sententia nostra, quam nos arbitramur veram esse non minus quam vos vestram. Et id quoque
Briefe_Vol_08-130 | arpa |
---|
dolebat, quod sub nomine tuo postea aedidisti Zwinglii librum ad regem christianum scriptum 4 mira laude celebrans, cum in eo libro esse nosses quam plurima, quae non modo nos, sed omnes pios offendunt optimo iure 5 . Non quod invideam honori Zwinglii, de cuius morte tantum g dolorem concepi, sed quod synceritas doctrinae gratia nullius hominis vilipendi debeat. Haec scribo, ut videas me candore vero sine omni simultate tecum agere. Vos fortasse creditis nos errare. Id commendo dei iuditio. Certe nos etiam non possumus vestra omnia probare, nisi conscientiam vellemus h onerare, quod non exigetis a nobis, ut non dubito. Sed nihil posset mihi ante obitum meum laetius contingere i , quam si daretur tandem k per gratiam dei spiritus ille, qui l cor et animam unam in domino recrearet, ut unum saperemus et diceremus in Christo ad gloriam dei patris et salutem animarum. Haec interim boni consule, donec, si deus volet m , librum n tuum legero.
Bene vale.
Wittenbergae, 14. maii 1538.
Martinus Lutherus.